ησθενημένως

ἠσθενημένως (Μ)

επίρρ. με εξαντλημένες δυνάμεις, ασθενώς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ησθενημένος, μτχ. μεσοπαθ. παρακμ. τού ρ. ασθενώ].